Van de gastlessen in 2006 zijn alleen wat foto’s gemaakt.

Het is bijzonder hoe de leerlingen, nadat zij Jannes’ verhaal gehoord hebben, hem ineens benaderen als iemand die voor hen vertrouwd voelt. Zij willen graag een handtekening van hem in hun boekje en even met Jannes op de foto.

In 2007 vertelt Jannes weer op alle basisscholen in zijn woonplaats Schoonhoven.

Deze opnamen zijn van mijn eigen groep 8 van dat schooljaar. Ook hier waren veel ouders en grootouders op de uitnodiging afgekomen. Zo’n bijeenkomst is eigenlijk heel bijzonder want er luisteren drie generaties naar een bijzonder indrukwekkend verhaal.

Ik zeg dan altijd hoe bijzonder het is dat Jannes dit verhaal vertelt maar ook dat wij het kunnen horen. Vlak na de oorlog konden en wilden de opa’s en oma’s niet over de oorlog praten. Nederland moest worden opgebouwd en tijd om erbij stil te staan was er nauwelijks. De ouders hebben daardoor het verhaal niet kunnen horen. Zoals Jannes 50 jaar niets wilde vertellen aan zijn eigen kinderen. Dat houdt in dat de leerlingen nu de eerste generatie is die het verhaal helemaal te horen krijgt, maar tegelijk ook de laatste generatie die het uit de mond van een overlevende te horen krijgt. Daarvan krijg ik wel even kippenvel!